"Τρείς ανθοί"

Στίχοι:Θανάσης Παπακωσταντίνου

image from Emilio Gomariz

"Καθε δέσμευση είναι ολιγορία αμα θες δεσμά φαε ιδεολογία"

photo by Ansel Adams

Παει καιρός, που "έγινε η απώλεια συνήθειά μας". Μα αυτή μου λες, δεν είναι μια απώλεια σαν όλες τις άλλες είναι ακρωτηριασμός της ελευθερίας μας και αργός υπνωτισμός του εαυτού μας. Παει καιρός που είχα να ψάξω την ιδέα. Πήρα λοιπόν τους δρόμους με δυο αλλαξιές στην νάϋλον σακούλα και συνάντησα τους παλιούς μου γνώριμους. Μήπως κι έτσι, αλλάξω την αιχμαλωσία που ο καιρός με προστάζει να διαλέξω. Να ψάξω τον εαυτό μου στα μάτια των άλλων. Να κάνω έναν περίπατο, οχι στον μονόδρομο που με είχαν βάλει να ακολουθήσω, αλλά στον λαβύρινθο του κόσμου εκεί έξω. Μόνο που το τέρας δεν ήταν άλλο από τον ίδιο μου τον εαυτό. Έτσι κατάλαβα, πως ο κόσμος δεν έχει δρόμους, μήτε λαβύρινθους. Ο κόσμος είναι εκεί, είναι εδώ.. Στην ολότητά του, τίποτ'άλλο από μια λέξη που μετουσιώνει την ύπαρξή του στο χώρο που εσύ θα ορίσεις.Τους δρόμους και τις πορείες που θα ακολουθήσεις, εσύ καθορίζεις να τις κάνεις ευθείες, κύκλους ή αδιέξοδα κι εκεί που θα φτάσεις δεν θα σε περιμένει κανείς. Θα μείνεις μόνος για να λησμονήσεις αυτό που είχες παραλείψει,το θάρρος και την τόλμη  σου.
Αυτά συλλογίστηκα κι όταν γύρισα, τίποτα δεν είχε γράψει κανείς στην άσπρη κόλλα που είχα αφημένη πάνω στο γραφείο, δεν την είδε; Θα λεγα καλύτερα πως δεν τόλμησε. Κανείς δεν τόλμησε, να γράψει την αλήθεια κι ακόμα χειρότερα κανείς δεν είχε το θάρρος να την ξαστομίσει. Ένιωσα πως δεν είχα ανάγκη την ιδέα, ούτε να δεσμεύσω τον εαυτό μου να την βρεί. Τι να σου κάνει η ιδέα! Στις μέρες μας κι αυτή έχει γίνει μια δέσμευση, για να δικαιολογήσει την μετριοπάθειά μας.
Άφησα λοιπόν το χαρτί να κιτρινίσει, γιατί την αλήθεια την μοιράζω με χαμόγελο.  

Προστάτες...(κάποιες πρόχειρες μη καλογραμμένες σκέψεις)

Ποιος υπερασπίζεται την ευτυχία?

Ποιος υπερασπίζεται μια δίκαιη νοοτροπία?

Δέχομαι τις κουβέντες, κουβέντες των ανθρώπων όπου καθένας έχει να σου πει και τη δική του ιστορία. Πολλές φορές χάνω την αλήθεια του λόγου, γιατί αδυνατώ να διακρίνω τις προθέσεις των ανθρώπων.

Πάραυτα, δεν έχω λόγο να παίξω τον δικαστή για να κρίνω το δίκαιο. Αναρωτιέμαι όμως ποιος έκρινε για μένα χωρίς εμένα, πως όλα θα τα δέχομαι? Αν η δημοκρατία μου και ο πολιτισμός μου, αν το δικαίωμα του λόγου και της ελευθερίας μου, φαίνονται αδυναμίες τότε αυτός που θα τα εκμεταλλευτεί, αυτοί που χρόνια τα εκμεταλλεύονται στο όνομα της αγάπης και του κοινού καλού, δεν είναι τίποτα άλλο από μικρά φοβισμένα ανθρωπάκια.

Ποιος σας είπε πως δεν μεγάλωσα? ποιος σας είπε πως δεν έχω κρίση ?απλά σας λυπάμαι, λυπάμαι την ηλικία σας. Θλίβομαι για την νοοτροπία που τόσα χρόνια σας έχουν πείσει να ακολουθείται με λόγια ντυμένα στο ψέμα, για να προασπίζεστε το τομάρι και το συμφέρον σας. Κι όλα αυτά στο όνομα της ελευθερίας.

Απαξιώνω να σας απαντήσω, όμως δεν σας κρύβω πως με πληγώνεται. Έχω κουραστεί το ίδιο έργο.

Μα γιατί να σας αφήνω στην ιδέα πως κάνετε κάτι σπουδαίο?

Νομίζεται πως είστε σπουδαίοι, νομίζεται πως σας πιστεύουμε?

Μείνετε στον ύπνο σας και θα’ ρθει η στιγμή που θα’ στε μόνοι. Θα βιώσετε την πιο σκληρή απάντηση, την μοναξιά σας.

Δείτε με να πετάω και περιγελάστε με. Δείτε με να χαμογελάω και κλωτσήστε με. Δείτε με να κλαίω και πατήστε με.

Μα όσο κι αν προσπαθείτε, σημασία δεν θα' χετε από μένα καμιά. Όσο κι αν με χτυπάτε, δεν θα το λερώσω το χέρι μου για τα δικά σας αρρωστημένα μυαλά.

Ξεπέρασα τους φόβους, ξεπέρασα κι εσάς.

Κι όταν με μαστιγώνεται με λόγια βαριά εγώ θα σας λυπάμαι όλο και πιο πολύ.

Όμως δεν θα με κάνετε να σας μισήσω, δεν θα αλλοιώσετε τις αξίες μου, δεν θα αλλοιώσετε τις ελευθερίες μου. Κι αν γι αυτό, σας μοιάζω ευάλωτη, τότε καλύτερα ευάλωτη παρά ένας ακόμα βασανιστής σαν κι εσάς. Καλύτερα δυνατή με αδυναμίες, παρά δυνατή με φόβους.

Με τον φόβο δεν θα καταφέρεται να με ελέγξετε, ούτε καν να με εξοργίσετε.

Τους φόβους και τα πρέπει τα έσυρα απ το τέλος, έως την αρχή και τα ξεκοκάλισα με τα δόντια.

Εσείς τα κάνατε καθημερινό γεύμα με σάλτσες από ψέματα κι εκφοβισμούς. Όμως στην γεύση την ίδια αηδία μένουν να έχουν.

Μια αηδία εμετική όπως και τα κόμπλεξ σας.

Έμαθα να ακούω, να τα ακούω όλα. Έμαθα να σέβομαι, να τα σέβομαι όλα μέχρι αηδίας.

Κι αν άκουσα δεν υπάκουσα κι αν δέχτηκα δεν αποδέχτηκα.

Έμαθα να καταλαβαίνω τους ανθρώπους, να τους συμπονώ, να τους προσφέρω, να τους αγαπώ,γιατί ήταν άνθρωποι, άνθρωποι δικοί μου. Μα βλέπεις τις ελευθερίες σήμερα οι άνθρωποι έχουν μάθει μόνο να τις εκμεταλλεύονται. Σε βλέπουν ελεύθερο και θέλουν αμέσως να σε δέσουν, να σε ελέγξουν. Τόση είναι η βλακεία τους. ‘Ανθρωπε, του λες απόλαυσε! δέξου την ομορφιά που σου προσφέρω απλόχειρα! Κι αυτός σου δίνει μια στο χέρι.

Με έμαθαν πως η ζωή είναι τόσο όμορφη, τόσο παραδεισένια. Πως οι επιλογές είναι στο χέρι μου. Μα αυτοί που μου το έμαθαν, δεν σεβάστηκαν την ελευθερία μου. Μου προσέφεραν τις πιο ωραίες αναμνήσεις, τα πιο πλούσια αγαθά, όμως δεν άκουσαν την γνώμη μου.Τους ευχαριστώ, ναι! τους ευχαριστώ που με αγάπησαν, τους ευχαριστώ που ήταν πλάι μου, τους ευχαριστώ για όσα μου προσέφεραν. Μα σαν μεγάλωσα, δεν δέχτηκαν να με ακούσουν. Σαν μεγάλωσα με πίεσαν, για να με ελέγξουν. Σαν μεγάλωσα είχαν απαιτήσεις από μένα, όχι για μένα αλλά γι αυτούς. Δεν με ρώτησαν τι θέλω γιατί λένε πως ήξεραν τι θέλω. Ήξεραν λέει πιο είναι το καλό μου. Τώρα που μεγάλωσα ξέρω καλά πως το μέλλον μου είναι μακριά τους, μακριά απ όλους αυτούς που θέλουν να με ορίσουν.

Η ελευθερία μου δεν ορίζεται, απλά πετάει και πέταξε μακριά απ όλους τους «δήθεν» προστάτες μου.

Δεν μου χρειάζονται προστάτες, μου χρειάζονται άνθρωποι με βλέμμα αληθινό.

Ο διάλογος της πολυσήμαντης σιωπής

-Δεν μιλάς άρα σωπαίνεις? Δεν αντιδράς άρα σωπαίνεις? Μια σιωπή χίλιες λέξεις? Μια σιωπή μια στιγμή? Μια σιωπή μια απόλαυση, μια θλίψη? Μια σιωπή για να κρυφτείς? Μια σιωπή αναγκαία?

-Δεν ξέρω τι έχει να πει η σιωπή στους άλλους ξέρω όμως τι λέει σε μένα.

-Με το να μιλάς σιωπάς γιατί σιωπά πολλές φορές το βλέμμα. Με το να αντιδράς σιωπώ γιατί μπορεί να σιωπά η συνείδηση. Μα τι να σου κάνει μισή σιωπή? Στη μισή σιωπή δείχνεις άραγε τον εαυτό σου?

-Δεν ξέρω τι έχει να αποκαλύψει η σιωπή μου στους άλλους όμως ξέρω τι δείχνει για μένα

-Ενώ μιλάς και μετά σιωπάς δείχνεις πράγματι πως η σιωπή σου είναι η αντίδρασή σου?
Προηγείται η σιωπή της σκέψης ή η σκέψη της σιωπής?

-Δεν ξέρω αν προβληματίζει η σιωπή μου τους άλλους όμως ξέρω άραγε γιατί σιωπώ εγώ?

*painter:Chiharu Shiota

φφφφφφ....φου..φου..

Θυμήσου*, θυμήσου την πρώτη χαρά σου

το πρώτο σου φιλί

Σαν να μην είχαμε ακόμα παρελθόν

Ξεχάστε με, ξεχάστε με για όλα τα δεινά

Ξεχάστε με για όλες τις δυσπιστίες

τις δυσαρέσκειες, τον πόνο

Θυμήσου, το να θυμηθείς, πάρα πολύ εύκολο, είναι τόσο εύκολο

Κλαψούρισε, και στη συνέχεια γκρίνιαξε, είναι πολύ εύκολο, είναι τόσο εύκολο

Θα πρέπει όλα να τα θυμόμαστε, είναι πολύ πιο δύσκολο

Θα πρέπει όλα να τα απογειώσουμε, να τα καθαρίσουμε, να κάνουμε αγνά τα πάντα

Θα πρέπει όλα να αρχίσουν, να διαγράψεις το παρελθόν

Θα πρέπει όλα να αρχίσουν, να επανέλθω και όλα να σπάσουν

Θα πρέπει να

Ξεχάσω

(*Θυμήσου=Λησμόνησε)

-Effacer le passe (composed by Andrea & Ennio Morricone

sung by Gérard Depardieu)

kalh prwtomagia!!

ta agria petoumena den vriskoun phgh..

se xerw xronia exeis allaxei ki omws den se xerw giati den borw diakrinw ton neo sou eafto. giati mou les pws akoma den exeis epanelthei.ki afth i lexh menei...

mia lexh "epanerxomai"....

anthrwpoi pou zoun entones katastaseis,aftoi pou exoun plhgwthei poly,pou tous exei erthei ena megalo xastouki theloun xrono gia na sunelthoun.Arage tha sunelthoun otan niwthoun na exoun pesei kai na sunexizoun na peftoun arage tha shkwthoun xana?Megalwnoun,ta xronia pernane i plhgh menei,allwste to mualo dn xexnaei,oute i mnhmh diagrafei,apla me ton kairo mathainei na adiaforei kai na sunexizei.

o xronos deixnei summaxos ths adiaforias,mexri na erthei ena epomeno xatouki pou tha xupnhsei nees idees.to xastouki tha se kanei na suneltheis kai na synexiseis.Omws to na zhtas na epaneltheis,einai san na thes na gyriseis ston palio sou eafto.aftos einai o skopos? ekei vrisketai i eftuxia sou?den tha to lega,to stoixhma einai na vreis ton neo eafto sou,ki apo kei na xekinhseis,kouvalwntas moiraia kai ton palio sou eafto, tis xares tis lupes tis plhges kai ta anthh tou.giati loipon enw fainetai na proxwras, na exeis aftopepoithhsh, na agapas ton eafto sou, na exei fugei i ekdikish, na kaneis nea pragmata, mesa sou niwtheis pws akoma den exeis epanelthei?Akoma perimeneis?ti perimeneis?esy eisai aftos pou tha zhthseis.kalytera loipon na matheis na zhtas,na zhtas ap tous allous na zhtas ki apo sena,ta perissotera apo sena.ekei tha fanei i dynamh sou ki an den tin exeis, vres tropous na tin prokaleseis na vgei stin epifaneia,afou akoma den gerases, to kormi kai to mualo sou exoun energeia na dwsoun.ki an les pws einai ligh kai den sou ftanei,dokimase prwta na prokaleseis tin dynamh sou ki ekei tha vreis nea energeia gia na fortwseis.an akoma epimeneis tote na xereis pws meneis sthn adraneia,oso den zhtas eisai adranhs stin ousia,opws len stis meres mas vriskesai se katathlipsh.katathipsh lene pws onomazoun ton susswreumeno thumo kai pono pou katapiezoume.gia poso tha katapiezeis ton eafto sou?oso ton katapiezeis esy, toso evalwtos eisai na se katapiesoun kai oi alloi,xwris na to katalaveis.tha deis ton eafto sou apenanti na ton tsakizoun ki esy apla tha kathesai xwris na kaneis tipota?kapote antidrouses kai tsakizes tous katapiestes sou,tous petages mexri kai boukalia sto kefali,anaves fwties,omws oute tote eniwses pws epanerxesai.giati tote apla ektonwnwsoun, evgazes to thymo kai tin orgh sou, alla dhmiourgouses nees katapieseis ston eafto sou.dhmiourghse,ftiaxe,kommati kommati mera me tin mera kati kainourgio kai tha to agaphseis giati afto tha einai diko sou,kai tha to xariseis,tha to daneiseis, akoma ki an to sureis ston pato den tha to afhseis giati tha einai o,ti pio polutimo pote tha exeis.tha to dialuseis alla tha xereis na to xanaftiaxeis,tote tha epaneltheis.an hsoun sigouros pws afto pou eixes prin ki exases,epeidh sto dialusane, epeidh to afhses htan afto pou htheles tote tha hxeres pws na to xanaxtiseis.afou den to xeis kataferei akoma,den tha katafereis ki argotera i meta apo xronia kai ap tin adraneia tha varetheis na prospatheis.dhmiourghse kati neo loipon.min meneis sto na perimeneis pote tha xanaftiaxeis to spiti apo staxu,ftiaxe ena kainourgio apo touvla ki an to dialusoun ki afto oi lukoi ftiaxe ena pio gero.apo ti?afto esy tha to anakalupseis.

Που πήγε το τίναγμά σου άνθρωπε?

Είδα σου κόψαν τα φτερά!

ένιωσα τον βίαιο ακρωτηριασμό σου.

μα φώναξα,ούρλιαξα τόσο βουβά!

πρόλαβα να τινάξω το σώμα μου,να φύγει ο πόνος,γιατί κι εμένα μ΄άφησαν χωρίς φτερά

Κι όμως, τινάζομαι ακόμα από συνήθεια,σαν να προσπαθώ ξανά να ανοίξω τα κομμένα μου φτερά.

Κάποτε,τ΄άνοιγα μ ένα τίναγμα τόσο κομψό,τόσο αποφασιστικό,μια απλή κίνηση ελευθερίας!

Μα τώρα το τίναγμα έγινε μια μάταιη προσπάθεια να καλύψω την απώλεια.

θα συνεχίσω να τινάζομαι,γιατί είμαι προορισμένη να πετάω!

Ακόμα κι αν αυτή η κίνηση φαίνεται σαν ένας άσταλος τρυγμός του σώματος σαν μια ελάχιστη επιληπτική αντίδραση,

με ορθό το σώμα δεν θα ξεχάσω να τινάζω τον πόνο

Που πήγε το τίναγμά σου άνθρωπε?

Δεν θες να το θυμάσαι?μήπως ακόμα φοβάσαι?

Φοβάσαι πως θα σε πουν άτσαλο,άγαρμπο..γι αυτό ξέχασες να αντιδράς?

Μα δεν βλέπεις πως έτσι βρίσκεις τον τρόπο ακόμα να πετάς?

Μα δεν βλέπεις τα πουλιά που ακόμα τινάζονται πριν πετάξουν?

Δες,δες! πως τινάζονται και πως πετούν μακρυά,δες τα μέχρι εκεί που το μάτι τα χάνει..

Τοτε θα νοσταλγήσεις θα θυμηθείς πως αν τιναχτείς αν αντιδράσεις θα νιώσεις πως είναι να χάνεσαι ξανά.

να χάνεσαι ψηλά,να φτάνεις εκεί που το μάτι των άλλων δεν θα μάθει ποτέ τον προορισμό σου...

Β.Χ.