Απόλυτη ακινησία όπως σε παλιό φωτογραφείο
για να πετύχει ο εντοιχισμός
να μείνει το αρνητικό της τελευταίας έκφρασης
που γι' άλλους θα 'ναι η πρώτη
άμμος κι ασβέστης, νερό, χαλίκι
παχύ τσιμέντο που καλύπτει τα κυρτώματα
σκεπάζει την κάθε χαραγή.
'Επειτα λιώνοντας αργά μέσα στον τοίχο
πίσω από πλίθρες, κοτρώνια, τούβλα
πελεκημένες πέτρες, μαρμαρόπλακες
ή από την καλή μεριά πίσω απ' το κονίαμα
τις ριπολίνες, τους σαγρέδες, τα πλαστικά
φτάνεις να γίνεις όχι μια μαλακή φουσκάλα
σαν κι αυτές που σπάγαμε όταν φούσκωνε η μπογιά
μα ένα κενό κορμιού με χτιστό περίβλημα.
Υπάρχουμε έτσι σαν ανθρωπόμορφα κοιλώματα
στο εσωτερικό μαντρότοιχων, Μακρών Τειχών
ή μεσοτοιχιών διαμερισμάτων -το γκρέμισμά τους
αντί να μας ελευθερώνει μας εξαφανίζει.
Τίτος Πατρίκιος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου