Ε.ΞΕΓΕΡΜΕΝΗ Λ.ΑΙΚΗ Σ.ΚΗΝΗ

από:http://apeleftheromenilyriki.blogspot.com/

Ελάτε, να στηρίξουμε την κατάληψη που με δημιουργικότητα κι εφευρετικότητα έχει καταφέρει να προσελκύσει πλήθος κόσμου κάθε ηλικίας.

Η εξέγερση του Δεκέμβρη δημιούργησε το έδαφος για να γεννηθούν μικρές ομάδες σε διάφορα μέτωπα. Αυτές με τη σειρά τους ένιωσαν την ανάγκη για αλληλοϋποστήριξη και αλληλεγγύη μεταξύ τους και κυρίως για μια διεύρυνση προς τα έξω. Την Παρασκευή (30/01) «απελευθερώσαμε» έναν συμβολικό χώρο του σύγχρονου πολιτισμού, την Εθνική Λυρική Σκηνή. Στην απελευθερωμένη Λαϊκή Σκηνή ενωθήκαμε σε μια μεγαλύτερη συλλογικότητα όχι μόνο για να εκφράσουμε την ανάγκη να αντισταθούμε πολύμορφα αλλά για να συνδιαμορφώσουμε τους όρους με τους οποίους μπορεί να γίνει αυτό.
Δεν θέλουμε μια «τέχνη-θέαμα» που καταναλώνεται από παθητικούς θεατές. Εναντιωνόμαστε στον πολιτισμό που καταστρέφει πάρκα και δημόσιους χώρους στο όνομα του κέρδους. Επιδιώκουμε μια τέχνη αδιαμεσολάβητη, ανοιχτή σε όλους, που ο καθένας μπορεί να δημιουργεί.

Αυτές τις τρεις μέρες της κατάληψης βιώνουμε μια συγκινητική συνεύρεση ανθρώπων της τέχνης και άλλων πολιτών από κάθε εργασιακό χώρο. Οι εκατοντάδες του κόσμου που συμμετέχουμε, ο καθένας με τον δικό του τρόπο, επικοινωνούμε και κάνουμε πράξη την αυτο-οργάνωση. Έγιναν συνελεύσεις-συζητήσεις με θέμα την σχέση της τέχνης με την κοινωνία και την εξέγερση.

Τις τρεις μέρες λειτουργίας της κατάληψης έγινε μία προσπάθεια, μέσα από καλλιτεχνικούς αυτοσχεδιασμούς και διάφορους πειραματισμούς, να ανακαλύψουμε νέα μονοπάτια επικοινωνίας και έκφρασης. Σε άτακτα χρονικά διαστήματα, η Ακαδημίας καταλήφθηκε από «εξεγερμένα μπαλέτα» και κύκλους λαϊκών παραδοσιακών χορών, που την μετέτρεψαν σε έναν ζωντανό κι ελεύθερο χώρο σπάζοντας την κανονικότητα. Οι οδηγοί χάζευαν απορημένοι, άλλοι έφευγαν εκνευρισμένοι γιατί καθυστέρησε για δυο λεπτά η ρομποτική τους καθημερινότητα, άλλοι κοίταζαν με συνωμοτικό χαμόγελο και βέβαια πολλοί μπήκαν στο χορό. Σε αυτές τις «σουρεαλιστικές» ώρες δε θα μπορούσε να λείψει και η συνάντηση της ποδηλατοπορείας με την Απελευθερωμένη Λυρική. Πραγματοποιήθηκαν δωρεάν μαθήματα ακροβατικών, σύγχρονου χορού, πολεμικών τεχνών και ιστορίας τέχνης. Έγιναν προβολές ταινιών μικρού μήκους από συλλογικότητες και ανθρώπους που συμμετέχουν στην Εξέγερση, οι οποίοι συνέθεσαν και άρθρωσαν εικόνα και λόγο.

Ακόμη συναντηθήκαμε με εργαζόμενους και καλλιτέχνες της Λυρικής (μόνιμους και μη) που μας εξέφρασαν την αγωνία τους για το αύριο. Ανησυχούν για την παράσταση της Ζιζέλ και για το αν θα έχουν αύριο δουλειά. Τους καταλαβαίνουμε και τους καλούμε πάλι να δουν και να αντιμετωπίσουν την πραγματικότητα: ότι η καταπίεση, το άγχος, η ανασφάλεια για την εργασία τους αφορά την πλειονότητα των εργαζομένων και των καλλιτεχνών αυτής της χώρας.. Ότι εδώ και μήνες έχει αποφασιστεί να κλείσει ο σημερινός χώρος της Εθνικής Λυρικής Σκηνής και το Πολιτιστικό Κέντρο «Σταύρος Νιάρχος» έχει ξεκινήσει τις διαδικασίες για να συστεγαστεί στο Δέλτα του Φαλήρου η Εθνική Λυρική Σκηνή και η Εθνική Βιβλιοθήκη που θα είναι μια υπερσύγχρονη τερατο-κατασκευή. Ότι ο πολιτισμός παραδίδεται σε Νιάρχους Λαμπράκηδες κι εφοπλιστές, για να δεξιώνονται τους υψηλούς καλεσμένους τους, ενώ για τον περισσότερο κόσμο απομένει η κουλτούρα της τηλεόρασης και του σκυλάδικου. Για άλλη μια φορά ξεκουκουλώνεται και πάλι η αυταρχική πολιτική της εξουσίας η οποία συντάσσεται με τη μαφία του μεγάλου και του μικρού κεφαλαίου, πότε εκχωρώντας τον πολιτισμό στην αστική τάξη κι άλλοτε ρίχνοντας βιτριόλι σε όποιον σηκώνει το ανάστημά του και σε όποιον αντιστέκεται. Εδώ φαίνεται ο τρόπος που εξαπολύονται οι απειλές για να μας διαχωρίσουν.

Απαντάμε ότι ο αγώνας είναι κοινός και όχι για τον καθέναν ξεχωριστά. Εδώ γίνονται οι ζυμώσεις κι ενώνεται ο αγώνας του εργάτη με τον καλλιτέχνη η τον κακοτέχνη.
Όλα είναι υπό συζήτηση, όλοι μαζί, προσπαθούμε να συνδιαμορφώσουμε μέρα με τη μέρα τους όρους που θέλουμε να ζούμε και να εκφραζόμαστε. Όσο για εκείνους που μας κατηγορούν ότι κρατάμε κλειστό ένα πολιτιστικό κέντρο, απαντάμε

ΟΧΙ: ανοίξαμε τις πόρτες για τη δημιουργία ενός πολιτισμικού πυρήνα ελεύθερης έκφρασης και αντίστασης.