"Στρέλλα" με τρέλα!

"ΣΤΡΕΛΛΑ"
για περισσότερα μπείτε στο: http://strellamovie.wordpress.com

Η «Στρέλλα» είναι η τρίτη μεγάλου μήκους ταινία του Πάνου Χ. Κούτρα

(«Η Επίθεση Του Γιγαντιαίου Μουσακά», «Αληθινή Ζωή»).

Μια 100% ανεξάρτητη παραγωγή που βρίσκεται (αισίως) στο στάδιο του post - production.

Η ταινία γυρίστηκε από τον Οκτώβριο του 2007 μέχρι τον Μάρτιο του 2008, σε φιλμ 16mm, στην Αθήνα και την Πελοπόννησο.
Παραγωγή - Σκηνοθεσία: Πάνος Χ. Κούτρας
Συμπαραγωγός: Ελένη Κοσσυφίδου
Σενάριο: Πάνος Χ. Κούτρας, Παναγιώτης Ευαγγελίδης

Υπόθεση
O Γιώργος, 48 ετών, αποφυλακίζεται μετά από δεκαπέντε χρόνια εγκλεισμού για ένα φόνο που διέπραξε στο χωριό που γεννήθηκε. Το βράδυ της αποφυλάκισης του διανυκτερεύει σε ένα φτηνό ξενοδοχείο στην Ομόνοια. Εκεί γνωρίζει τη Στρέλλα, μία όμορφη νεαρή τρανσέξουαλ πόρνη. Κάνουν έρωτα και δεν αργούν να ερωτευθούν. Οι λογαριασμοί με το παρελθόν όμως είναι ακόμα ανοιχτοί.Μία άλλη “φυλακή” τον περιμένει.
Μαζί με τη Στρέλλα θα πρέπει να βρουν τον δρόμο προς την έξοδο.

Της ΧΡΥΣΟΥΛΑΣ ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ

Ο Γιώργος και η Στρέλλα δεν είναι ένα συνηθισμένο ζευγάρι.

Αυτός, μόλις αποφυλακίστηκε, ύστερα από 15 χρόνια εγκλεισμού για φόνο. Εκείνη είναι μια όμορφη νεαρή πόρνη, τρανσέξουαλ. Γνωρίστηκαν σε ένα φτηνό ξενοδοχείο στην Ομόνοια. Το παράξενο, περιθωριακό ζευγάρι και η ιστορία τους είναι το σενάριο της νέας ταινίας του Πάνου Χ. Κούτρα, «Στρέλλα». Μετά την κάλτ, διανθισμένη με γκέι χιούμορ, σουρρεαλιστική κωμωδία, επιστημονικής φαντασίας «Επίθεση του γιγαντιαίου μουσακά» και την «Αληθινή ζωή», επιστρέφει με την τρίτη μεγάλου μήκους ταινίας του, που θα τη δούμε τον χειμώνα.Η ιστορία της «Στρέλλας» μοιάζει απίθανη. Κι όμως δεν απέχει και πολύ από την πραγματικότητα, υποστηρίζει ο σκηνοθέτης. Και εξηγεί πως, για να κάνει την ταινία, γύρισε σε μέρη που συχνάζουν τρανσέξουαλ και μπήκε για τα καλά στον κόσμο τους.Για χρηματοδότηση, ούτε λόγος. Είναι μία, εκατό τοις εκατό ανεξάρτητη παραγωγή. Δεν είναι λίγοι όσοι, διαβάζοντας το σενάριο, το θεώρησαν ακραίο.

Το παραδέχεται και ο ίδιος ότι είναι σκανδαλιστικό. Ούτε το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου όπου υπέβαλε το σενάριό του δύο φορές, το ενέκρινε, ούτε καμιά εταιρεία παραγωγής συγκινήθηκε. «Είναι η πιο δύσκολη ταινία που έχω κάνει. Δεν χρησιμοποίησα επαγγελματίες ηθοποιούς, ούτε σταρ, και αφορά μια κοινωνική μερίδα δυσανάγνωστη στο ευρύ κοινό. Είναι μια queer ταινία. Η κουλτούρα της είναι gay, lesbian, transexual», μας λέει. Βέβαια, η «Στρέλλα», με πρωταγωνίστρια μια πραγματική τρανσέξουαλ, έχει ήδη εξασφαλίσει διανομή από τη Γαλλία.Η ιστορία ακούγεται λίγο σαν ανέκδοτο για τον μέσο θεατή. Ενας άντρας, που μόλις αποφυλακίστηκε ερωτεύεται μία τρανσέξουαλ...«Οπως το πάρει κανείς. Εμένα μου φαινόταν ανέκδοτο ο Χριστόδουλος, που έλεγε ανέκδοτα. Για πολλούς είναι μια φυσιολογική ιστορία. Και οι τρανσέξουαλ κάνουν σχέσεις».Την πρωταγωνίστρια πώς τη βρήκατε;«Εψαχνα ένα χρόνο. Με βοήθησε πολύ η Μπέτυ, που είναι φίλη μου και παίζει και στην ταινία. Με πήγε σε διάφορα μέρη και σύχναζα σε στέκια τους. Τελικά έβαλα αγγελία. Ξεκίνησα να κάνω κάστινγκ με ηθοποιούς. Ο ρόλος θα μπορούσε να ερμηνευτεί και από άντρες και από γυναίκες. Ηθελα όμως να αποφύγω μια performance.

Η ταινία πάντως είναι fiction, δεν ασχολείται απαραίτητα με τα θέματα του τρανσεξουαλισμού ή του περιθωρίου».Μιας και γνωρίσατε καλά αυτόν τον κόσμο, ποια είναι τα συμπεράσματά σας;«Είναι από τις πιο αδικημένες μειονότητες, γιατί είναι μειονότητα μέσα στη μειονότητα, καταδικαστέα απ' όλους, ακόμα κι από γκέι και μεταναστάτες... Η κουλτούρα των τρανσέξουαλ είναι όμως δυνατή κι ας μην ταιριάζει στην υποκριτική Ελλάδα των μεσημεριανών τηλεοπτικών εκπομπών».Πιστεύετε ότι είναι πλέον εύκολο για κάποιον να ξεπεράσει τα ταμπού και να ερωτευτεί τρανσέξουαλ;«Συμβαίνει συνέχεια. Οι γκέι έχουν διεκδικήσει μεγάλο μέρος των δικαιωμάτων τους. Για τους τρανσέξουαλ όμως είναι δύσκολο. Ποτέ δεν θα ακούσεις έναν άντρα να παραδέχεται ότι έχει σύντροφο μια τρανσέξουαλ. Για αυτό πολλές αλλάζουν φύλο για να ενσωματωθούν στη φαινομενική νορμαλιτέ και να μπορέσουν να ζήσουν ανοιχτά σε μία σχέση».Τι σας αφορά πιο πολύ ως σκηνοθέτη, ένα στόρι απίθανο ή ένα θέμα που αφορά το ευρύ κοινό;«Δεν ξέρω τι είναι εύκολο για το κοινό, γιατί δεν ξέρω ποιο είναι αυτό το κοινό. Εγώ κάνω αυτό που με εμπνέει και αγαπώ. Κινούμαι πάνω-κάτω στα ίδια θέματα. Αυτή είναι η κουλτούρα μου, γιατί είμαι γκέι.

Οι ταινίες μου σχετίζονται με αυτό και έχουν πάει σε gay και lesbian φεστιβάλ. Το θέμα είναι γιατί ζω στην Ελλάδα. Μάλλον επειδή υπάρχουν και άλλοι σαν εμένα. Δεν ισχύει μόνο το τρίπτυχο "πατρίδα-θρησκεία-οικογένεια", υπάρχουν και άλλα πράγματα. Μέσα σε αυτά υπάρχω και εγώ. Αισθάνομαι βέβαια αρκετά μόνος στην Ελλάδα. Και ως δημιουργός. Ξέρω ότι έχω κάνει περίεργες ταινίες. Αλλά επειδή ο κινηματογράφος είναι μια εξοντωτική δουλειά και κάθε ταινία ένα έργο ζωής, αν είναι να ασχοληθείς με αυτό, ας το κάνεις για έναν λόγο αληθινό. Εγώ τουλάχιστον δεν θα έμπαινα στον κόπο για κάτι που δεν με αφορά».

* Παίζουν: Γιάννης Κοκιασμένος, Μίνα Ορφανού, Μπέτυ Βακαλίδου, Μίνως Θεοχάρης, Αργύρης Καββίδας. Το σενάριο υπογράφει ο σκηνοθέτης με τον Παναγιώτη Ευαγγελίδη.

Την παραγωγή έχει κάνει ο ίδιος με την Ελένη Κοσσυφίδου.

Τη φωτογραφία επιμελείται η Ολυμπία Μυτιληναίου, το μοντάζ ο Γιάννης Χαλκιαδάκης και τη μουσική ο Μιχάλης Δέλτα.

*ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 25/08/2008