Το σκάνδαλο, ή τριφύλλι...για πρόβατα

αναδημοσίευση από: http://panosz.wordpress.com/

του Μιχάλη Μιχελή

Τσακατσούκας τέλος.

Χαβιάρι και πράσινες ελιές.

Άρχοντας στην εξέδρα.

Ομαδάρα ολέ!

Από τον καιρό που «κάθε πόλη θα είχε ένα στάδιο και κάθε χωριό και το γυμναστήριο του», πέρασαν πολλά χρόνια.

Παρομοιώδες της εποχής εκείνης γεγονός, ήταν το έργο που φτιάχτηκε στη Ζαχάρω.

Ένα τεράστιο γήπεδο, για μια μικρή κωμόπολη. Έτσι λογίστηκε το ρουσφέτι των χουντικών, στους φιλήσυχους οπαδούς της Εθνικής Επαναστάσεως.

Στη συνέχεια το «νους υγιής, εν σώματι υγιή», έγινε μέσω του νεολογισμού, «το ναι στα στάδια κι όχι στα ναρκωτικά». Ήταν η εποχή της έξαρσης της κοινωνικής μας ευαισθησίας. Πιστέψαμε στο διέξοδο του αθλητισμού, για ν’ αναχαιτισθεί η επέλαση της μαστούρας.

Ήταν κι εκείνο το «μεγάλο, το ωραίο, το οφθαλμοφανές», πρότυπο του ανατολικού συνασπισμού. Της καλοδουλεμένης κοινωνίας. Το πρότυπο της προόδου. Μάσαγαν σίδερα τα λυγερόκορμα (αγόρια και κορασίδες). Έσπαγαν τα ρεκόρ. Κατατρόπωναν τους πάντες, οι αθληταράδες της Λ.Δ. της Γερμανίας και της Σοβιετίας.

Η φτωχή αλλά τιμία Ελλάς ζήλευε. Θυμόνταν τα παλιά της κλέη. Τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Στα «γήπεδα όλη η Ελλάδα αναστενάζει». Μπορούμε κι εμείς… Πανευρωπαϊκοί Αγώνες του 1982. Το μεγαλείο. Το πατριωτικό ΠΑΣΟΚ μας ζωντάνεψε τα ουρανομήκη «ζήτω». Το εθνικό δάκρυ, σήκωσε τον ήλιο πάνω από την Ελλάδα. Η Παναγιά, πήρε μερίδιο. Το μετάλλιο της Βερούλη στην Τήνο.

Και μετά, «ήρθαν οι μέλισσες με τους κηφήνες».

Το Προ-Πο με τις υποσχέσεις. Τα κονδύλια για τα γήπεδα πήγαιναν ραντεβού στα τυφλά. Όποιος ήταν καπάτσος, έφτιαχνε ομάδα κι έκανε και την …μπάζα του. Οι ελεύθεροι χώροι, έγιναν ο προνομιακός τόπος για γήπεδα και στίβους. Μαζικός αθλητισμός, για να χορτάσουν οι πεινασμένοι. «Πατερούληδες του ολυμπισμού». Πολιτικάντηδες εθνικοσοσιαλιστές. Κομπιναδόροι παράγοντες. Μέχρι κι ο Κοσκωτάς το ψυλλιάστηκε!

Η «ομοιογενής» Ελλάδα των Ορθοδόξων Χριστιανών, διασπάστηκε. Ο ΠΑΟΚ, ο Άρης, η ΑΕΚ, ο ΠΑΟ, ο Ολυμπιακός, έγιναν οι νέες θρησκείες. Οι γειτονιές, έφτιαξαν το δικό τους σεξ-απήλ. Αλλιώς το κάνουν στην… Λεωφόρο, αλλιώς τη …βρίσκουν στον Πειραιά. Στη Σαλονίκη ξέρουνε, το πώς… «να κράζουν οι κότες».

Θεάρεστα, αθλητικά, μα προ παντός σπιτικά.

Η πανελλαδική «ολυμπιακή οικογένεια», οι δικοί μας συγγενείς. Η μεγάλη «παναθηναϊκή φαμίλια», με ρίζες από την Κρήτη, μέχρι τα πετρέλαια της Ρουμανίας.

Όπως γίνεται σε κάθε σοβαρό σόι, στη χώρα αυτή, άρχισαν οι βεντέτες. Να ‘σου, για να δεις τι σημαίνει παοκτζής! Άρπα την για να νιώσεις του γαύρου την πυγμή. Του βάζελου, του χανουμιού, του σκουληκιού τον γρόνθο… Τα καθίσματα, τα μαδέρια, οι πέτρες πέφτουν στους άσχετους θεατές, στους αλαλάζοντας οπαδούς. Βγήκαν τα εσώψυχα… Και τα μυαλά στα κάγκελα.

Τότε ανακαλύφτηκε, ότι μας φταίνε τα γήπεδα. Που δεν έχουν ασφαλείς συνθήκες θεάματος. Που για να φτιάξει το μπουρδέλο, απαιτείται ανακαίνιση. Τα νέα στάδια θα πρέπει να έχουν χώρους, για όλη την οικογένεια. Από τον μπε-μπε, με το παιδικό σταθμό. Την μικρή που θα πάει στην μπουτίκ. Την μαμά για καφέ και τον μπαμπά για χαβαλέ στην εξέδρα. Το Fan club, επί ποδός.



Διάβασε τη συνέχεια!

Από τα «Fields», στα «stadium» και στις «arenas»


Στην αρχή ήταν οι μεγάλες βασιλικές αυλές. Εκεί στα «yards» και στα «courts», στήθηκαν τα πρώτα γήπεδα. Στις αρχές του 20ου αιώνα, οι δημοτικές αρχές, οι κοινωφελείς οργανισμοί, η Αγγλικανική Εκκλησία, παραχώρησαν χωράφια, τα «fields», για να οργανωθούν τα πρώτα γήπεδα ποδοσφαίρου στη Βρετανία. Έτσι τα σωματεία απόχτησαν ιδιόκτητο χώρο σε γειτονιές, για να συσπειρώσουν τους οπαδούς. Με το πέρασμα του χρόνου, τα εν λόγω γήπεδα μορφοποιήθηκαν σε στάδια. Δηλαδή κατασκευάστηκαν κερκίδες, χώροι υποδομής και οργανώθηκε το ιδιοκτησιακό τους καθεστώς. Η κάθε ομάδα είχε τ’ ακίνητα περιουσιακά της στοιχεία, που ήταν ο κατεξοχήν χώρος αγώνα και το προπονητικό κέντρο.Στην ηπειρωτική Ευρώπη, η ανάπτυξη των γηπέδων πήρε μια άλλη μορφή. Το ποδόσφαιρο (στις περισσότερες περιπτώσεις), εντάχθηκε μαζί με τον στίβο στον ίδιο χώρο. (Το χορτάρι απλώθηκε δίπλα στο ταρτάν).Εκεί το κοινωνικό υπόβαθρο των αθλητών, δεν έμπαινε σε ακραίους ταξικούς διαχωρισμούς, όπως συνέβαινε στην Αγγλία. Τα σπορ αναπτύχθηκαν με μια φιλελεύθερη-δημοκρατική αντίληψη.

Ο ποδοσφαιρόφιλος ήταν και θεατής του κλασικού αθλητισμού.Ας σημειωθεί, ότι στα βρετανικά νησιά, το ποδόσφαιρο θεωρείτο μέχρι μερικά χρόνια πριν, ότι είχε συγκεκριμένο ακροατήριο. Βάρβαρο άθλημα για την αστική τάξη, σε σχέση με το κρίκετ, την ιππασία, την κωπηλασία, το τένις. («Ένα bum (αλήτικο) sport, σε bums γήπεδα». Μάργκαρετ Θάτσερ). Στις ευρωπαϊκές μεγαλουπόλεις, δημοτικοί χώροι παραχωρήθηκαν για να φτιαχτούν τα στάδια, που φιλοξένησαν τις μεγάλες ομάδες τους. Έτσι στην πολυπληθή Μαδρίτη των 6 εκατ. υπάρχουν 2 κύρια γήπεδα. Στη Βαρκελώνη ένα. Στο Παρίσι ήταν για χρόνια ένα (για ποδόσφαιρο και ράγκμπι). Το «Stade de Prince». (Το 1998 έγινε στo προάστιο του Saint Denis, το «Stade de France»).

Τσακατσούκας τέλος.

Χαβιάρι και πράσινες ελιές.

Άρχοντας στην εξέδρα.

Ομαδάρα ολέ!

Στο Μόναχο δύο, στο Βερολίνο ένα, στις Βρυξέλλες ένα, στο Άμστερνταμ, στη Βιέννη, στο Μιλάνο, στη Ρώμη, από ένα. Στο Τορίνο και στην Κοπεγχάγη δύο. Το ίδιο παράδειγμα ακολουθήθηκε λίγο πολύ κι από άλλες χώρες. Τα ιστορικά γήπεδα -στάδια, ανακαινίστηκαν. Έφτιαξαν ικανοποιητικούς χώρους στάθμευσης. Η πρόσβαση τους βοηθήθηκε με δημόσια μέσα μεταφοράς. Δεν αλλοιώθηκε ο πολεοδομικός ιστός. Δεν καταπατήθηκαν χώροι πρασίνου. (*1)Από τις αρχές της δεκαετίας του ’90, το ποδόσφαιρο διαμορφώνεται ως το κατεξοχήν επικερδές άθλημα. Τα χρήματα που δαπανώνται πολλαπλασιάζονται. Τα έξοδα μεγαλώνουν και η τηλεόραση του προσδίδει ένα ισχυρό επικοινωνιακού ατού.

Τα μικρά στάδια δεν επαρκούν να καλύψουν το όλο θεατρικό σκηνικό. Οι πολυεθνικές επιχειρήσεις και οι χρηματιστηριακές επενδύσεις, στο χώρο των ποδοσφαιρικών εταιρειών, αναζητούν τη διεύρυνση της πελατείας. Τα παλιά πρότυπα των γηπέδων, αντικαθίστανται από τις «arenas».Μια σύνθετη διανομή επιχειρηματικών δραστηριοτήτων, από εμπορικά κέντρα, γήπεδα και χώρους ευρύτερης αναψυχής. Γύρω από κάθε «arena-stadium», στήνεται ο ελεύθερος χρόνος του Σαββατοκύριακού. (*2) Δηλαδή, ο καταναλωτής από το πρωί, μέχρι τη βαθιά νυχτιά, δαπανά εκεί, έχοντας πλεονεκτήματα αγορών, με ευκολίες, χωρίς να χρειαστεί μετακινήσεις. Όλη η γκάμα του καταναλωτισμού εκεί μπροστά του.Όπως υπολογίζει η Cellar Property Group, που ειδικεύεται στην κατασκευή τέτοιων αθλητικών κέντρων και Mall, μόνο το 25% των χρημάτων του καταναλωτή, πηγαίνει για το καθαρά ποδοσφαιρικό θέαμα. Τα υπόλοιπα, τα ξοδεύει στις 12 δραστηριότητες, που αναπτύσσονται γύρω από το επενδυτικό συγκρότημα. Αυτή τη στιγμή, έχουν κατασκευαστεί στην Ευρώπη και Αφρική 21 «arenas», με την προοπτική να φτάσουν σε 10 χρόνια τα 65!


Το κάθε καλό παραμύθι, θέλει κι ένα παλάτι

Ο Κόκαλης, ήταν καλός μαθητής του Κοκκωτά. Γιατί πρώτος, ο αετονύχης ολυμπιακάρας Γιώργος, είχε διαβλέψει, ότι χωρίς δικό του γήπεδο, προκοπή δεν θα δει. Είχε λοιπόν αποφασίσει να το φτιάξει στα Λιπάσματα, στο Ρέντη ή έστω στο Σχιστό. Του Σωκράτη του καρφώθηκε το «Καραϊσκάκη». Ήταν η εποχή με την πρωτοπορία του Βαρδινογιάννη, που έκανε το πείραμα στην Παιανία.Προπονητικό γήπεδο, από τους Ολλανδούς σχεδιαστές. Το γήπεδο δεν προχώρησε, γιατί υπήρχε πρόβλημα με το ιδιοκτησιακό μέλλον και την αντιπαροχή της Λ. Αλεξάνδρας, συν ότι αργούσαν τα έργα της περιφερειακής υποδομής. (Το τούνελ στον Υμηττό. Η Αττική οδός κλπ.). Έτσι βολεύτηκε προσωρινά ο ΠΑΟ στο ΟΑΚΑ. Νέο γήπεδο ήταν, το ενοίκιο βολικό, καλή πρόσβαση.

Το πρώτο «παλατάκι» φτιάχτηκε για τον ΠΑΟΚ στην Πυλαία, «ενόψει ολυμπιακών αγώνων». Η ΓΓΑ δαπάνησε 35,2 εκατ.ευρώ και το παρέδωσε στους ιδιοκτήτες του μπασκετικού και βολεϊμπολικού, δικεφάλου του Βορρά. Στον Ηρακλή δόθηκαν 28 στρέμματα στην Μίκρα, που αγόρασε η ΓΓΑ από τον ΟΕΚ. Στον Ολυμπιακό παραχωρήθηκε από την ΕΟΕ το «Καραϊσκάκη» για 49 χρόνια. Στον Παναθηναϊκό 65 στρέμματα στον Βοτανικό. (*3) Στην ΑΕΚ της υποσχέθηκαν την έκταση του ΟΔΔΥ στα Άνω Λιόσια. Στη Λάρισα δόθηκε δημόσια γη για το νέο γήπεδο στη Νεάπολη. Ο Άρης, ανταλλάσσει το «Κλ. Βικελίδης» στου Χαριλάου, με 220 στρέμματα στη Θέρμη. Ο Πανσερραϊκός, συμφώνησε για 150 στρέμματα με τη νομαρχία. Στη Νέα Σμύρνη, ο Πανιώνιος ζητάει την επέκταση του γηπέδου και την προσθήκη εμπορικών χώρων. Πολλές ομάδες διεκδικούν δημόσιους χώρους, για να στήσουν το «παλάτι» τους.Ο ισχυρός άνδρας του «Αστέρα Τρίπολης», Καημενέκης, ζητάει χώρο με προνομιακή σύμβαση, για να στήσει ένα παρόμοιο γήπεδο, με τη «Φωλιά του Πουλιού» των Κινέζων (τ’ ολυμπιακό στάδιο).

Δεν μπορεί. Εφ’ όσον έγινε η αρχή, θα ισχύσουν και γι’ άλλους, τα ευεργετήματα. Όπως λ.χ. της «Ξάνθης», που από το πουθενά, απόκτησε γήπεδο στα «Πηγάδια»;Ζεστό χρήμα από τους φόρους του πολίτη στις ΠΑΕ και ΚΑΕ.Όλη η Ελλάδα προσκυνά, σώβρακα και φανέλες.Αιχμή του δόρατος, στις όποιες χαριστικές αποφάσεις υπέρ των μεγαλομετόχων των ΠΑΕ, είναι οι ανεκδιήγητοι φανατισμένοι οπαδοί. Αυτά τα κωθώνια, που μέσα στην τύφλα τους δεν αντιλαμβάνονται τίποτε, παρά μόνο δυο ονόματα (Κόκαλης-Βαρδινογιάννης) και δυο προσδιορισμούς («Βούλγαροι» και «κολοαθηναΐοι»), φωνάζουν για το δικό τους γήπεδο (λες κι είναι μέτοχοι), για το άδικο που τους κατατρέχει… Στα γήπεδα φτιάχνουν το περίγραμμα του κακοδιατυπωμένου τοπικισμού κι εθνικισμού, που καταλήγει στην βία. Κανένας πολιτικάντης δεν τολμά να τους πάει κόντρα. Και φυσικά, όπως σε πολλά άλλα προβλήματα της καθημερινότητας, που απασχολούν και ταλαιπωρούν τον συνειδητοποιημένο δημότη, οι πολιτικοί βάζουν ως προμετωπίδα των αποφάσεών τους, το κόστος και το κέρδος της όποιας απόφασής τους. (*4)Τα πάρκα για να συντηρηθούν είναι ακριβές λύσεις, ενώ όταν δαπανώνται εκατομ. για πεζοδρομήσεις που στη συνέχεια τις εκμεταλλεύονται μαγαζάτορες (με τα τραπεζοκαθίσματα), εκεί ισχύουν, άλλα μέτρα και σταθμά.(Η κυρία Μπακογιάννη το έταξε στον Παναθηναϊκό.

Μια κίνηση πολιτικού εντυπωσιασμού λίγες μέρες προτού αποχωρήσει από τη δημαρχία. Ήθελε υστερόβουλα να βάλλει την υπογραφή της, για να εξασφαλίσει το κομματικό της μέλλον, παραβλέποντας τους νόμους. Και φυσικά δεν αναλογίστηκε τις δαπάνες των δημοτών. Ούτε τους εξασφάλισε την πολυπόθητη ποιότητα ζωής. (*5) Το ΠΑΣΟΚ συναίνεσε (στο πολιτικό αμοραλισμό) με την προϋπόθεση, να σεβαστούν το …πράσινο. (*6) Κάτι πήγε να πει ο ΣΥΡΙΖΑ και τα μάζεψε. Το πολιτικό κόστος και η κρυμμένη δύναμη της παναθηναϊκής εκδίκησης, ο φόβος να χάσει ψήφους, του αναδίπλωσε τα λόγια. (*7)Μόνοι κι έρημοι μερικοί, επιμένουν κόντρα στο ρεύμα της εποχής.Ο Κακλαμάνης, ευχαρίστησε το σωματείο. Του έκανε τη χάρη, να του δώσει το χώρο της Λ. Αλεξάνδρας, για τη λεγόμενη διπλή ανάπλαση. «Το καλύτερο γήπεδο των Βαλκανίων», διαφημίζεται το «arena» στον Βοτανικό. 38 μέτρα ψηλό. Φάτσα από την Ακρόπολη. Τσιμεντένιο παλάτι και όχι μόνο. Δίπλα το τερατούργημα, το Mall του Βωβού, (που είχε ψυλλιαστεί την καλή ευκαιρία κι είχε αγοράσει δυο εγκαταλειμμένα εργοστάσια).Όλα θα γίνουν οικολογικά, όπως το χρώμα του Παναθηναϊκού…Βιοκλιματικό. Με δένδρα. Με ποδηλατόδρομο. Παιδικές χαρές. Λιμνούλες. Λουλουδάκια. Χώρους αναψυχής για ηλικιωμένους. Green Park.

Μέχρι πουλάκια θα κελαηδούν, που θα καλύπτουν τις ασχήμιες της εξέδρας.Μην αμφιβάλλεται. Όχι σκουπιδαριό.Εκεί θα ξεχνάς τις έννοιες της πόλης. Αφασία.Όλα τα τρικ θα δουλέψουν γι’ αυτό. Τα πάντα στην εντέλεια. Νοικοκύρικα πράγματα!Οι Οικολόγοι κοιτάνε το μακρύ «δάχτυλο του Βωβού». Διαμαρτύρονται για την κακογουστιά. Για την αμετροέπειά του. Στο βάθος, όμως χάνεται το «δάσος της άποψης».Χρειάζεται η Αθήνα κι άλλα στάδια; (*8)Ποιος θα συντηρήσει το Ολυμπιακό στάδιο, που στοίχισε πανάκριβα, με τις ανακαινίσεις του; (*9)Θα δημιουργηθεί, άλλη μια ευκαιρία, για ιδιωτικοποίηση στο μέλλον;Τελικά, τι είναι η πατρίδα μας; Μην είναι οι κτισμένοι κάμποι, τα οικοπεδοποιημένα βουνά; Ποια είναι η προοπτική της ανάπτυξης;Μήπως χάνεται η αξιοπρέπειά μας; Χλώμιασε ο ριζοσπαστισμός; Μπουρδουκλωθήκαμε από τους συμβιβασμούς;

Λιώνουν οι πάγοι και ξεβάφουν την πολιτική μας!Πρασινωπά όνειρα. Χάνομαι γιατί ρεμβάζω, από πράσινη ταράτσα. Ουφ, δεν αντέχω άλλο! Δώστε μου επί τέλους ένα Green Deal. Να μου φύγει ο πονοκέφαλος! Κοιτάζω προς τα ’κει…Τα πρόβατα, δεν βελάζουν. Βόσκουν αμέριμνα, στους πράσινους κάμπους… νιρβάνα.Ευτυχισμένα… Τρώνε κουτόχορτο!*1) Δυο ονόματα αξίζει να μνημονεύσουμε σ’ αυτή την ιστορία. Το πρώτο είναι ο δικός μας κυρ-Νικήτας Κακλαμάνης. Ο δήμαρχος με τις οικολογικές κι ανθρωπιστικές ευαισθησίες. Αυτός που επαίνεσε τον Κυριακού, για τις καταπατήσεις στο Πεδίον του Άρεως, γιατί όπως είπε ο ανιδιοτελής Κακλαμάνης, ο «Πανελλήνιος» (με τις πανάκριβες υπηρεσίες αθλητισμού που παρέχει), βοηθάει τα παιδιά να μην πέσουν στα ναρκωτικά. Τώρα λοιπόν ο «δικηγόρος» του Βωβού και της «ΠΑΕ Παναθηναϊκός», λέει: «Όταν θα έρθει η ώρα που θα εγκαινιαστεί το γήπεδο του Παναθηναϊκού, θα στηθούν δύο στήλες. Στη μία στήλη θα αναγράφονται αυτοί που βοήθησαν για να γίνει η διπλή ανάπλαση και στην άλλη θα αναγράφονται αυτοί που την πολέμησαν. Και αυτή η δεύτερη στήλη θα είναι χωρισμένη στα δύο. Στο ένα μέρος θα είναι οι φυσικοί αυτουργοί που πολέμησαν την ανάπλαση και τους ξέρουμε -αυτός ο περιοδεύων θίασος που κάνει ενστάσεις επί παντός επιστητού- και οι ηθικοί αυτουργοί, που κρύβονται πίσω από τους φυσικούς αυτουργούς, και για τους οποίους όταν έρθει η ώρα θα μιλήσουμε και γι' αυτούς».Απέναντι σ’ όλα αυτά, τ’ όνομα Rui Rio, για τους περισσότερους είναι άγνωστο. Είναι ο δήμαρχος του Πόρτο. Είναι αυτός που ήρθε αντιμέτωπος με τα ποδοσφαιρικά συμφέροντα της πόλης του.

Της ομάδας δηλ. της «Porto F.C.». Όταν η Πορτογαλία ανέλαβε τη διοργάνωση του Ευρωπαϊκού Κυπέλλου ποδοσφαίρου, αποφασίστηκε η κατασκευή του γηπέδου «Dragao», σ’ αντικατάσταση του παλαιοτέρου γηπέδου «Das Antas», που έπαιζε η τοπική ομάδα του Πόρτο (πρωταθλήτρια Ευρώπης). Το δημαρχιακό συμβούλιο των συντηρητικών του Fernando Gomes, είχε δεχθεί το 2000, να γίνει το νέο στάδιο, σε μια περιοχή (στην περιφέρεια της πόλης), που προορίζονταν για πάρκο και σχολικές αίθουσες. Όταν λοιπόν το 2001, εκλέχτηκε ο νέος δήμαρχος Rui Rio (σοσιαλδημοκράτης), ξεκίνησε ένα δικαστικό αγώνα εναντίον των συμφερόντων του ιδιοκτήτη της «Porto F.C.» Jorge Nuno Pinto da Costa, για την καταπάτηση του χώρου, που προορίζονταν για χώρος πρασίνου. Τον κυνήγησε για τις εμπορικές εγκαταστάσεις που έκτισε δίπλα στο νέο γήπεδο, για την αλλοίωση του περιβάλλοντος κλπ. Ας σημειωθεί, ότι ο πρόεδρος da Costa, θεωρείτο αδιαφιλονίκητα «persona grata» στην πορτογαλική κοινωνία, εξ αιτίας της πολιτικής και οικονομικής δύναμής του. Με μεγάλες διασυνδέσεις στην UEFA. O ανιδιοτελής δήμαρχος Rui Rio κέρδισε τη δίκη και μόλις τελείωσε το γήπεδο το Νοέμβριο του 2003 το έκλεισε!Η κυβέρνηση του εξάσκησε μεγάλη πίεση γιατί σε 7 μήνες θα διεξάγονταν οι αγώνες του ευρωπαϊκού κυπέλλου (που νίκησε η Ελλάδα). Ο πρόεδρος της Κομισιόν Manuel Barroso, τον απείλησε, ότι θα κοπούν όλα τα κοινοτικά προγράμματα για την πόλη του Πόρτο! Τελικώς το γήπεδο λειτουργεί, με την προϋπόθεση να γκρεμιστούν όλα τα γύρω του σταδίου κτίσματα και να φυτεύουν. Μάλιστα έχει προβλέψει κονδύλιο γι’ αυτό το σκοπό και η Ε.Ε. Ο λαός του Πόρτο στην πλειοψηφία του, στάθηκε με το μέρος του δημάρχου, παρά τους τραμπουκισμούς που του εξασκήθηκαν από τους οργανωμένους οπαδούς της Πόρτο (Super Dragoes και Colectivo Ultras 95). Στις εκλογές του 2005 επανεξελέγη πανηγυρικά!(*2) H UEFA έχει κατατάξει τα γήπεδα, όπως τα ξενοδοχεία, με το σύμβολο των αστεριών. Τα πέντε αστέρια γήπεδα είναι εκείνα, που διαθέτουν όλες τις υπερσύγχρονες ανέσεις, παρακολούθησης του αγώνα και πρόσβασης στο στάδιο. Στην Ελλάδα, το στάδιο «Γ. Καραϊσκάκης», παρ’ ότι είναι πολυτελείας είναι τεσσάρων αστέρων, λόγω των προβλημάτων πρόσβασης σ’ αυτό. Του Παναθηναϊκού, θα είναι επίσης τεσσάρων αστέρων. Πέντε αστέρων είναι τ’ Ολυμπιακό Στάδιο.(*3) Γιατί η κυβέρνηση σκανδαλωδώς, αντί τα 40-60 στρέμματα που χρειάζεται το γήπεδο, διπλασιάζει το συντελεστή δόμησης σε 198 στρέμματα για πολυκαταστήματα; Μαζί με τις λοιπές κτιριακές εγκαταστάσεις που θα κατασκευαστούν, κλειστό γήπεδο, δημαρχιακό μέγαρο, σταθμός ΚΤΕΛ, ποια χώματα θα μείνουν για τη φύτευση των δένδρων; Αυτή είναι η ανάπλαση που επιχειρούν, για ν’ αναβαθμίσουν το σημερινό σκουπιδότοπο; Όλα αυτά, είναι ισοδύναμα με τα 17 στρέμματα της Λ. Αλεξάνδρας;Έτσι φτιάχνονται τα «Βατοπέδια». Αυτοί είναι οι κομπιναδόροι, που κερδοσκοπούν κι εθίζουν τον κόσμο στην αρπαχτή.(*4) To ίδιο παραμύθι που λέγεται από το Σουφλιά για την έκταση του ελληνικού, το ίδιο επαναλαμβάνεται και για τον Βοτανικό. «Ότι δεν υπάρχουν χρήματα για την ανάπλαση. Τώρα βρήκαν τη λύση της επένδυσης (;) του Βαρδινογιάννη-Βγενόπουλου, στο Βοτανικό.

Τα ίδια έλεγαν για τα έργα των ολυμπιακών εγκαταστάσεων. Για τα δένδρα που θα φύτευαν, φτιάχνοντας τα ολυμπιακά πάρκα! Για την αναμόρφωση του σκουπιδαριού, του Φαληρικού Δέλτα. Για την ανάπλαση του Σχοινιά κλπ.(*5) Από την μελέτη που είχε καθοριστεί επί δημαρχίας Μπακογιάννη, η δαπάνη του Δήμου ανέρχονταν στα 82 εκατομ. ευρώ. Με τη νέα σύμβαση Κακλαμάνη, το ύψος αυτό εκτινάχθηκε στα 192 εκατ. ευρώ. Για να είναι τα ποσά συγκρίσιμα, στα 82 εκατομ. ευρώ, πρέπει να προσθέσουμε τους τόκους του κεφαλαίου χρηματοδότησης, που δεν ξεπερνούν τα 40 εκατομ. ευρώ. Συνεπώς, ενώ με την αρχική σύμβαση, το συνολικό τίμημα θα έφτανε τα 122 εκατ. ευρώ, ο κ. Κακλαμάνης τα ανέβασε στα 192,5 εκατ. ευρώ! Υπερτιμολόγηση υπέρ της ΠΑΕ Παναθηναϊκός, σε βάρος του Δήμου Αθηναίων ούτε λίγο ούτε πολύ, ύψους 70 εκατομ. ευρώ. (*6) Το ΠΑΣΟΚ το 1995, με το άρθρο 24 του Συντάγματος, είχε χαρακτηρίσει το χώρο αυτό: «κοινόχρηστο πράσινο». Τώρα κτίζεται και διπλασιάζεται ο συντελεστής δόμησης.(*7) Στηρίζει την κατασκευή του γηπέδου και στρέφεται μόνο εναντίον του συγκροτήματος του Βωβού. Έτσι θα πάρει (;) τους ψήφους του Παναθηναϊκού; Ματαιοπονεί, γιατί σκέτο γήπεδο στο Βοτανικό, χωρίς τα γύρω κέρδη από τις εμπορικές επιχειρήσεις δεν έχει μέλλον. Ο Παναθηναϊκός έχει έρθει σε συμφωνία με τον Βωβό, για να έχει ποσοστά από τις εισπράξεις του Mall. Ο Κόκαλης καιροφυλακτεί, για να βάλλει πόδι στο Φάληρο. Μόλις περάσει από την πίσω πόρτα, η κατασκευή του Βωβού, ετοιμάζονται τα σχέδια για το παραπλήσιο του «Γ. Καραϊσκάκης» Mall, του Χαρακιώνη.(*8) Στο χαζοχαρούμενο επιχείρημα που προβάλλεται, ότι ο Παναθηναϊκός είναι ιστορικό σωματείο και πρέπει ν’ αποκτήσει οπωσδήποτε δικό του γήπεδο (όπως ο Ολυμπιακός), τίθεται το ερώτημα: Η Ίντερ κι η Μίλαν, που παίζουν στο ίδιο γήπεδο (Μεάτσα), είναι σωματεία μικρότερου βεληνεκούς;(*9) Η πρόταση: Για να συντηρηθεί το Ολυμπιακό στάδιο της Αθήνας, απαιτούνται σ΄ετήσια βάση κάποια εκατομμύρια.

Το Ολυμπιακό στάδιο, ανήκει στην ΕΟΕ. Το παλιό στάδιο «Καραϊσκάκη» ανήκε στην ΕΟΕ. Ο τότε υπουργός Πολιτισμού (Βενιζέλος) και ο πρωθυπουργός (Σημίτης), μεσολάβησαν, στο να δεχθεί η ΕΟΕ, να παραχωρήσει στον Κόκαλη τον χώρο του Φαλήρου, για 49 χρόνια. Το στάδιο Καραϊσκάκη γκρεμίστηκε κι ανακαινίστηκε, για να γίνει μοντέρνο γήπεδο. Εξοστρακίσθηκε ο Εθνικός Πειραιώς και ο κλασικός αθλητισμός. Έγινε δηλ. μια παραχώρηση σκανδαλώδης, με τη συμμετοχή της ΕΟΕ. Άρα η λεγόμενη αυτονομία της Ολυμπιακής Επιτροπής δεν υφίσταται, όταν συμφωνήσει με το κράτος, στην αποζημίωση. Στην περίπτωση του Ολυμπιακού σταδίου. Να παραχωρηθεί εξ ίσου, στον ΠΑΟ και στην ΑΕΚ, για 49 χρόνια (επικαρπία). Βάζοντας την ΕΟΕ, ως ιδιοκτήτη με την «Υψηλή Κυριότητα». Οι δύο ΠΑΕ, να κερδίζουν από τα εισιτήρια, των ποδοσφαιρικών αγώνων κι από τις λοιπές εκδηλώσεις (συναυλίες), που γίνονται στον εν λόγω χώρο. Οι δύο ΠΑΕ, θ’ ανταλλάξουν τους χώρους των παλιών γηπέδων τους, με τη συμμετοχή τους στο κεφάλαιο του Ολυμπιακού σταδίου (όπως έγινε στη σύμβαση με τον Κόκαλη στο Καραϊσκάκη). Δηλαδή, χωρίς χρήματα, θα γίνουν για 49 χρόνια συνιδιοκτήτες. Έτσι θα απελευθερωθεί ο χώρος των παλιών γηπέδων, για να γίνουν πάρκα, στη Λ. Αλεξάνδρας και στη Ν. Φιλαδέλφεια. Με έξοδα των δύο σωματείων, να συντηρείται το στάδιο και να δίνεται ένα ποσοστό στην ΕΟΕ, ως συμβολικό μίσθωμα.

•Η λύση αυτή είναι οικονομικότερη για τα σωματεία, από το να κτίσουν νέα γήπεδα.
•Επωφελής για την ΕΟΕ.
•Ουσιαστικά σώζει το Ολυμπιακό στάδιο από την εγκατάλειψη. Ταυτόχρονα ο Ελαιώνας, διασώζεται ως χώρος πρασίνου.
•Τέλος με τα πολυκαταστήματα που έχουν δημιουργηθεί πέριξ του Ολυμπιακού σταδίου, δίνεται η δυνατότητα ψυχαγωγίας κι εμπορίου, για την ποδοσφαιρική κοινωνία.

Σ’ αυτήν την ολοκληρωμένη πρόταση, αντιδρά ο Κακλαμάνης, γιατί είναι δέσμιος με τις υποσχέσεις, που έχει δώσει στον Βωβό αυτός κι η Μπακογιάννη.(Ο Βωβός χρηματοδότησε την πολιτική τους καριέρα). Επίσης. Η ΠΑΕ Παναθηναϊκός, θέλει δικό της γήπεδο, για να το εντάξει στα ιδιοκτησιακά της στοιχεία. Έτσι, όταν θα έρθει η ώρα να πουλήσει τον ΠΑΟ, στο νέο ιδιοκτήτη, θα συνυπολογίσει και την αξία του γηπέδου.Με δυο λόγια, όλα τα περί γηπέδου κι ένδοξου Παναθηναϊκού, είναι παιγνίδια Real Estate…